Mahvoldum! Bu manyak evren kaçırdı beni!
2000’lerin başında okuduğum Grinin Elli Tonu romanında figüran hizmetçi olarak hem de!
Ana karakteri kızdırmamaya çalışıyorum, çünkü hayatta kalıp eve gidebileyim.
“Majesteleri, bir şey söyleyin lütfen!”
“Majesteleri, sizi anlayamıyorum!”
“Lütfen şu resmi konuşmayı bırakır mısınız!?”
Buranın görgü kuralları, benim bildiğimin çok ötesinde.
Amaan, suikastçıyı defettikten ve uğrunda ok yedikten sonra ana karakterle az da olsa bağ kurduğumuza inanıyorum.
Dediklerimi anlıyormuş gibi görünen tekinsiz günlük, sürekli emirler yağdıran ana karakter ise gözüme sempatik gelmeye başladı.
“Her şey son bulduğunda eve dönebilecek miyim?..”
Yorum